حجت الاسلام والمسلمین محمد بامری در گفتگو با خبرنگار
صدای بلوچ اظهار کرد: امام علی النقی الهادی (ع) در سال 220 ه.ق در مدینه به امامت رسیدند، زندگانی ایشان هم عصر با خلفای سفاک عباسی بود.
این کارشناس مذهبی گفت: بخشی از امامت امام هادی (ع) با دوران حکومت منصور عباسی و واثق مصادف می‌شد که تا آن زمان امام در شهر مدینه زندگی می کرد.
وی تصریح کرد: آن حضرت در این دوران مشغول تربیت شاگردانی از سرزمین‌های عراق، مصر، ایران و... بود که از جمله شاگردان او می‌توان به حضرت عبدالعظیم حسنی؛حسن بن راشد و عثمان بن سعید عمری(نخستین نایب امام زمان"عج") اشاره کرد.
حجت الاسلام والمسلمین بامری افزود: ولی با به حکومت رسیدن متوکل عباسی و احساس خطر وی از حضور این امام تصمیم گرفت تا ایشان را از مدینه به سامرا منتقل کند تا بیش از پیش او را زیر نظر بگیرد تاجایی که زندگی ایشان در سامرا همواره با بازداشت و زندگی در پادگان نظامی سپری شد.
این کارشناس مذهبی عنوان کرد: شاید برای همین به امام هادی (ع) هم مثل امام یازدهم، عسکری و به هردوی ایشان لقب امامین عسکریین می‌دهند.
وی گفت: یکی از ویژگی‌های اخلاقی که به امام دهم شیعیان نسبت می‌دهند، تلاش و سخت کوشی مادام این حضرت بود تا جایی که در بخشی از روایات درباره این خصلت امام هادی(ع)بسیار آمده است.
حجت الاسلام والمسلمین بامری بیان کرد: یکی از ویژگی‌هایی برجسته‌ای که به امام هادی(ع) نسبت می‌دهند علم و دانش این حضرت در زمینه‌های مختلف بود تا جایی که می‌گویند امام هادی(ع) به زبان ایرانیان، اسلاوها، هندوها و... مسلط بود، برای همین هم شخصیت علمی این شخصیت در بیشتر مواقع منجر به مناظره‌های جدی در زمینه های مختلف با این حضرت می‌شد؛ بحث‌هایی که همگی در راستای برطرف کردن شبهات دینی و اعتقادی اتفاق می‌افتاد.
این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: سرانجام آن حضرت در سوم رجب سال 254 هجری قمری توسط معتمد عباسی خلیفه سفاک و ظالم عباسی به شهادت رسید.
انتهای پیام/
