حجت الاسلام والمسلمین هادی بامری در گفتگو با
صدای بلوچ با اشاره به سالروز میلاد امام هادی (ع)، بیان کرد: شرایط زمانی و مکانی هر امام معصومی یکی از القاب آنها را عینیت می‌بخشد؛ اگر چه همه آنها جامع تمام صفات کمال انسانی بوده‌اند.
وی افزود: از میان القاب فراوان امام دهم یک لقب از درخشش خاصی برخوردار بوده و آن هم لقب هادی است که به راستی او هادی امت، هادی گمراهان از ضلالت، و به گفته رسول خدا(ص)، هادی به سوی خدا بود.
این کارشناس مذهبی عنوان کرد: حال باید به تاریخ حضور امام(ع) در مدینه برگردیم و علت اشتهار به این لقب را در آنجا ریشه‌یابی کنیم.
حجت الاسلام بامری گفت: امام هادی(ع) دومین امامی است که در سن کودکی به امامت رسید، او در سال 212 در اطراف مدینه در محلی به نام صریا چشم به جهان گشود و در پی شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام محمد تقی(ع) در سال 220 هجری در هشت سالگی هدایت امت را بر عهده گرفت.
وی ادامه داد: امامت آن حضرت بر دشمنان اهل بیت خاصه حاکمان عباسی بسیار سخت و گران آمد و بدین جهت، از همان روز‌های نخستین سعی در جدا سازی امام از امت داشتند.
حجت الاسلام بامری اضافه کرد: امام و هدایت زندانبان حاکمان بنی عباس چاره‌ای نداشتند، جز اینکه از دوران کودکی، امام هادی را در حصار آهنین قرار دهند و راه نفوذ در دل‌ها را از ایشان بگیرند.
این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: بدین جهت، از عالم‌ترین دانشمندان شهر مدینه کمک گرفتند تا به بهانه تعلیم و تربیت امام، او را در صریا زندانی کنند و مانع ارتباط مردم با او شوند، اما در اندک زمانی امام هادی آن چنان بر او اثر گذاشت که این عالم مدنی به نام عبدالله جنیدی، به عظمت او اعتراف کرد و در نهایت به امامت وی اعتقاد یافت.
انتهای پیام/
